هارپسیکورد

 

هارپسیکورد (به انگلیسیHarpsichord) یکی از سازهای کلاویه‌ای است. شکل ظاهری هارپسیکورد تقریباً شبیه پیانو است اما شیوهٔ ایجاد صدا در این دو ساز با هم تفاوت‌هایی دارد؛ در هارپسیکورد با فشردن کلاویه‌ها و حرکت اجزای یک سیستم مکانیکی متصل به آن‌ها، زائده‌های کوچک مضراب‌مانند سیم‌ها را به ارتعاش درآورده و صدا ایجاد می‌شود.

این ساز نزد موسیقی‌دانان دورهٔ رنسانس و باروک محبوبیت زیادی داشته و یکی از مهم‌ترین سازهای کلاویه‌ای موسیقی اروپایی از قرن شانزدهم تا نیمهٔ آغازین قرن هجدهم میلادی بوده‌است.[۱] در این دوره با فراگیر شدن پیانو، به مرور محبوبیت هارپسیکورد رو به کاهش گذاشت. در قرن بیستم میلادی به‌خاطر استفاده در اجرای آثار قدیمی و برخی آثار مدرن استفاده از هارپسیکورد دوباره رواج یافت.این ساز در دوره باروک به عنوان ساز همراهی کننده به کار می رفت.غالباً برای این ساز آهنگساز به صورت باس شیفره یا شماره گذاری شده به گونه ای استفاده می کرد که نوازنده اجازه بداهه نوازی در آکوردهای تعریف شده را داشت.

هارپسیکورد در شکل و اندازه‌های مختلفی وجود دارد گرچه عملکرد همهٔ آن‌ها یکسان است. دیگر سازهای خانوادهٔ هارپسیکورد-که از نظر اندازه کوچکتر از آن هستند-ورجینالز، میوسلر و اسپینت هستند.



1 نفر این مطلب را دوست داشته